Historia

W czasie funkcjonowania parafii można wyodrębnić kilka okresów, mających odrębne uwarunkowania, a także ukierunkowanie na inne cele duszpasterzy w niej pracujących. Początkowy etap związany był z organizacją parafii oraz połączony z budową, a później upiększaniem świątyni. Obok działań w sferze materialnej równolegle prowadzona była intensywna praca duszpasterska, której celem było powstanie zintegrowanej wewnętrznie wspólnoty. Wspólna praca miejscowych kapłanów, rekolekcjonistów, misjonarzy, a także sprowadzonych do parafii oo. franciszkanów, została przerwana działaniami wojennymi. 

Lata okupacji to przede wszystkim wsparcie duchowe, jakie płynęło z kościoła dla potrzebujących pocieszenia mieszkańców miasta, którzy we wspólnocie parafialnej szukali oparcia. Przeżycia tych tragicznych lat wraz z pracą duszpasterską w okresie przedwojennym dały mocny fundament wiary na lata późniejsze. 

Okres powojenny oprócz odbudowy zniszczeń w kościele, związany był z wykonywaniem wielu prac podyktowanych potrzebą wyposażenia świątyni, na co zabrakło i czasu i środków przed okupacją. Nowym zadaniem dla duszpasterzy była obrona przed laicyzacją narzuconą społeczeństwu przez nowe władze państwowe i obrona przed szykanami, jakie dotknęły Kościół w Polsce. Na ten czas przypada również głęboka reforma Kościoła katolickiego i duża aktywność kapłanów związana z wdrażaniem zmian wynikających z ustaleń soborowych. 

W okresie przemian ustrojowych lat osiemdziesiątych parafia była już stabilną od strony materialnej instytucją, z wyposażoną, piękną świątynią. Zmieniał się charakter duszpasterstwa, odradzała się aktywność parafian w reaktywowanych wspólnotach kościelnych. Propagowane wzory świeckiej obyczajowości i obrzędowości kraju zostały przez większość Polaków odrzucone. Parafia zaczynała się jednak borykać z trudnościami w prowadzeniu katechizacji i pełnieniu posługi kapłańskiej, ze względu na znaczny przyrost liczby mieszkańców w nowych osiedlach mieszkaniowych na terenie parafii. Dało to impuls do podziału parafii NSJ i tworzenia nowych wspólnot. Nie było to zadaniem łatwym zważywszy na trudne relacje między państwem a Kościołem w tym czasie. 

Okres przełomu tysiącleci to czas, kiedy wraz z przemianami gospodarczymi kraju, parafia NSJ znalazła się w nowej rzeczywistości. Upadające przedsiębiorstwa w mieście, narastający problem bezrobocia wraz z późniejszą masową emigracją zarobkową, głównie ludzi młodych oraz ujemny przyrost naturalny spowodowały, że liczba osób na stałe przebywających na jej obszarze w ostatnich latach sukcesywnie ulega  zmniejszeniu. …”