W niedzielę 16 października 2016r dzieci klas czwartych które w tym roku po raz pierwszy w sposób pełny uczestniczyły we Mszy Św, zawierzyły się Matce Bożej i wpisały do Księgi Różańcowej. Ksiądz Zbigniew zadał rodzicom pytanie: Czy dziś jest trudniej dobrze wychować dziecko? Czy jest więcej zagrożeń? Odpowiedź powinna brzmieć – są inne czasy, inne zagrożenia, a dobre wychowanie w każdych czasach wymagało świadomości rodziców, wychowawczego trudu i mądrej, dojrzałej miłości.
Kiedy człowiek liczy na własne siły może się przeliczyć i pobłądzić. Kiedy rozumie, że dziecko jest darem i zadaniem od Boga i prosi Go o pomoc, by pomógł mu to zadanie dobrze wypełnić może być pewien dobrze rozumianego sukcesu wychowawczego. Jednym z kroków ku temu jest ofiarowanie dziecka Matce Bożej. "Nie oddania go pod opiekę Maryi, ale oddania w pełnym sensie, całkowicie, na własność. Nie chodzi tu też o zrobienie czegoś niezwykłego dla uczczenia Maryi, lecz raczej o gotowość przyjęcia Jej wielkiego daru dla nas i naszego dziecka. W istocie rzeczy nie chodzi tu jednak o nic innego, jak o pełną realizację zobowiązań wynikających z ochrzczenia dziecka. Chrzest, o który proszą rodzice , jest przecież oddaniem dziecka Bogu, wyborem Boga, a wyrzeczeniem się zła i tego, co do zła prowadzi – przede wszystkim egoizmu i pychy.”
Oto droga zmierzająca do oddania dziecka Matce Bożej:
– Przyjęcie prawdy, że dziecko nie jest naszą własnością, ale należy do Boga.
– Wyzbycie się lęku i obaw związanych z oddaniem dziecka i zrozumienie, że Maryja jest najlepszą Matką i zna nasze dziecko lepiej niż my sami.
– Uświadomienie sobie własnych niedoskonałości i egoizmu, który może szkodzić dziecku, wyrzeczenie się siebie, miłości własnej. Popełniamy błędy i nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące wychowania. Poprośmy Maryję, by zakryła je przed dzieckiem i wypełniła nasze braki.
– Zrozumienie, że każde dziecko i każdy człowiek jest jeden jedyny na świecie i każdy potrzebuje innego prowadzenia. Maryja wie jak to zrobić.
– Wypowiedzenie przed Maryją aktu oddania Jej dziecka na własność i wypowiadania tego zawierzenia, zwłaszcza w trudnych chwilach. Na przykład: "Maryjo, ja nie wiem jak postąpić, co mojemu dziecku doradzić, ale Ty wiesz. Pomóż mi proszę. Ześlij rozwiązanie”.
– Nie jesteśmy w stanie chronić dziecka przed różnymi niebezpieczeństwami. Ani teraz, gdy dziecko jest małe (chociaż poświęcamy mu wiele uwagi), ani tym bardziej, gdy będzie starsze i zupełnie samodzielne. Maryja zawsze może je chronić: przed zgorszeniem, niebezpieczeństwem utraty zdrowia, zagubieniem itd. Prośmy o to w momentach, gdy nie mamy kontroli nad dzieckiem.
– Liczenie na własne siły jest niebezpieczne. Nawet najlepszy pedagog, czy doświadczona matka posiadająca wiele dzieci nie ma pełnej wiedzy wychowawczej i nie zna do końca serca dziecka. Prośmy Maryję o różne wskazówki i konkretne rady. "Ona ma na to najróżnorodniejsze sposoby: może ci dać dobrą książkę do ręki, więcej cierpliwości, podsunie dobre myśli… Ile znajdzie środków, abyś ty umiała coraz lepiej to Jej dziecko wychować!…. Otrzymasz na pewno natchnienie i będziesz wiedziała co i jak robić”.
– " Nie myśl, że wychowanie przez Matkę Najświętszą będzie zbyt łagodne. Ty byś już nieraz powiedziała <<A zrób, jak chcesz!>> Tymczasem Matka Najświętsza powie ci wtedy: Nie możesz tak mówić. Nie wolno ci ustąpić. Ja cię tu postawiłam na straży”.
– Rozważanie życia Maryi z Ewangelii i traktowanie Jej jako najlepszego wzoru wychowawczego pomoże dobrze wychowywać dziecko.
Zamieszczony poniżej akt oddania siebie Najświętszej Maryi Pannie, św. Ludwika Marii de Montfort, można wykorzystać zawierzając siebie i rozszerzyć tę modlitwę również na zawrzenie Jej dziecka. Można oczywiście wypowiedzieć ten akt własnymi słowami płynącymi z serca lub skorzystać z innej gotowej modlitwy. Najważniejsze, by tego aktu dokonać i prosić najlepszą Matkę o pomoc we wszystkich sprawach dotyczących wychowania dziecka.
Akt oddania się Matce Bożej
św. Ludwik Maria de Montfort
Matko Boża, Niepokalana Maryjo!
Tobie poświęcam ciało i duszę moją, wszystkie modlitwy i prace,
radości i cierpienia, wszystko czym jestem i co posiadam
Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewole miłości.
Pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi świętemu, którego jesteś Matką.
Chcę odtąd wszystko czynić z Tobą, przez Ciebie i dla Ciebie.
Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam.
Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twego Syna i zawsze zwyciężasz.
Spraw więc, Wspomożycielsko wiernych, by moja rodzina, parafia i cała Ojczyzna były rzeczywistym Królestwem Twego Syna i Twoim.
Amen.